Chapter 9

“I still like you, Genie.” Napatigil ako sa pagmumuni muni.

Harris is confessing his feelings for me. Natatakot ako. Anong gagawin ko?

“Gen..” naramdaman ko ang paglapit niya. “AHHHHH!!!” napalingon naman ako nung bigla siyang sumigaw.

“Ikaw bata ka! Ano itong ginawa mo!? sabi ko pinturahan mo yung pader at hindi babuyin! Halika at paparusahan kita!”  pagharap ko kay Harris may bigla na lang humigit sa kanyang tainga. Isang matanda. At hinila nito si  Harris palayo sakin.

“Ge-Genie!!!”  wala akong nagawa at pinanood ko lang siya.

Hayy.. nakahinga din ako ng maluwag. Hindi ko kasi talaga alam ang gagawin ko at kung paano ko ulit irereject si Harris. Sa totoo lang ayoko naman kasing ireject siya. Pero ayoko ring paasahin siya. Pero mukhang hanggang ngayon umaasa pa rin siya. Anong gagawin ko.. I can’t like him. I mean, para sakin kaibigan lang talaga si Harris. Ayoko naman siyang saktan..

Dumiretso naman ako sa office na isa sa mga professor ko. Gusto daw akong makausap katatapos lang kasi ng reporting namin.

“Hija, napakaganda nung ginawa mo. I’ll give you a grade na nararapat sayo pero gusto kong gawin mo itong special project ko para sayo.”

Masaya ako na nagustuhan ng professor ko ang ginawa kong autobiographical writing.  Sa totoo lang hindi ko naman talaga innexpect yun. Pero ginawa ko talaga ang best ko sa pagsusulat lalo na at punishment yun sakin. I just love writing. Kaso hindi ko naman napansin yung oras at halos mga 9 na pala ako nakauwi.

“Oh nandito na ka na palang bata ka.” Sinalubong ako ni Tita sa may pintuan.

“Patay na po yung ilaw, akala ko tulog na kayong lahat.”

“Sila JK at Arnold tulog na. Lalo na yung si JK.” Tiningnan niya ako ulo hangggang paa. “Ano ba talagang meron sayong bata ka at sobrang espesyal mo hah.” Nagtaka ako sa pinagsasabi ni Tita.

“Hindi ko ho—“

“Sa bagay. Napakabait mo naman kasi at napakaamo. Hindi na ako nagtataka. Kung siguro.. mas maaga ka lang nakilala ni JK. Siguro naging girlfriend ka niya.” parang biglang sumabog yung mukha ko sa pamumula. Anong pinagsasabi ni Tita. “HAHAHAHA.” Tumawa pa siya ng nakakaloko. Natakot tuloy ako.

Hindi ako nakatulog nung gabing yun. masyado kong inisip ang mga nangyayari. Sa pagitan namin ni JK. Ang confession ni Harris. At ang mga salitang binitawan nila. masyado akong nag-isip ng malalim hindi ko tuloy napansin yung oras.

Sa klase ganon pa rin. Pero naiba iba. Hindi na ako masyadong ginagalaw ng mga kaklase ko. I mean, wala ng weird na nangyayari. Maybe because of my looks. And maybe because of my grades.

“Uhm Claire—Jhen—“ hindi ko alam kung paano sila tatawagin.

Lumingon naman sila. Pero parang nakakatakot pa rin.

“Gusto ko lang ipaalala yung tungkol sa ipapaprint ninyo. Gusto ko kasing isama yung first 5 pages. Babayaran ko na lang—“

“Okay.” Tapos bigla silang tumalikod.

Napabuntong hininga naman ako.

At nabigla ako nung makita si JK sa tabi ko.

“k-k-Kanina ka pa ba—“

“Napadaan lang ako. Sige!” tapos umalis din siya. Ang gulat ko dun. Bakit ba bigla bigla na lang siyang sumusulpot?

Pero.. hindi ko nga pala siya nakita kagabi at kaninang umaga.

Bumalik na ako sa klase pagkatapos. Hindi ko rin kasi nakita si Harris sa cafeteria kaya ako lang mag-isa kumain sa may bench. Sa klase naman namin, binigay na samin yung mga pinaprint namin. At halos lahat ng klase tumulad sakin. I mean, pinaprint din nila yung first 5 pages sa libro. Nakakailang. Pero pakiramdam ko nagiging okay na sila sakin.

From:”London

Walang klase sa Friday. So wacha gonna do kubidoo-bidoo?

Natawa naman ako. pero nag-iisip pa rin kung anong itatype ko sa laptop ko. At ngayong pinaalala ni London ang tungkol sa pagkakawala namin ng klase sa Friday, naisip ko bigla na umuwi na muna kay mama.

To:”London

Siguro uuwi na lang ako sa bahay.

From:”London

Sama!?

Uhh never mind na lang pala.

Oonga pala ayaw niyang umuwi dahil sa papa niya. Hindi ko na lang nireplayan si Lindon at tinuloy ko na lang yung tinatype ko. Habang nagrereview na rin ako sa quiz sa sunod naming klase.

“Ibang klase talaga yung quiz kanina. I mean, loooong quiz!”

“I never thought I would get that score. Nag-aral pa man din ako.“

Napansin kong pinag-uusapan pa rin nila yung tungkol sa naging quiz namin. Tinuloy ko naman yung paglalakad ko. Naramdaman ko pa yung mga tingin nila at mas humina pa yung pagbubulungan nila. Ang awkward talaga.

Umuwi ako sa bahay wala si JK. Pero nandun si Arnold kaya kami lang na dalwa ang kumain ng sabay. Nabanggit niya sakin na pinuntahan daw ni JK ang mom nito tungkol sa.. scholarship ko?

“Tita?” all this time, wala akong kaalam alam na ang mom pala ni JK ang sponsor ng scholarship ko. I mean, mailap si JK sa mom niya.

“Oh Genevieve hija, may kailangan ka ba?” napayuko ako. Hindi ko alam kung paano sisimulan ang usapang ito.

Siguro kung nalaman din ni mama ang tungkol dito, hindi niya ako patutuluyin na mag-aral sa university. Kahit ako, hindi ako natutuwa na malaman ito.

Tiningnan ako ni Tita, huminga naman ako ng malalim. “Sino po ba.. ang sponsor ng scholarship ko?” bakit nga ba ngayon ko lang naitanong ang tungkol dito? Masyado ba akong naging sakim at tungkol sa pag-aaral lang ang inalala ko.

Agad na umiwas si tita at ibinalik ang atensyon sa ginagawa niya, “Tita..”

“Ayy sabi sakin ni Kennley isikreto ko daw sayo! Sigurado daw na mag-aalala ka. Ayy nakuu bakit mo ba biglang naisip yan diba nakapasok ka na naman sa university yun ang mas mahalaga.” Nakokonsensya tuloy ako. Ano ba kasi talagang iniisip ni JK..

Bakit ang bait bait niya sakin bigla..

“Hayy..” tumingin naman ulit ako kay Tita. “Hindi ko talaga matatanggihan yang maamong mukhang yan. Hindi ko masisisi si Jk kung bakit niya ginagawa ang mga ito sayo! Tss.. Kinausap niya ang mama niya. Kahit napakaimposibe nung una. Ginawa pa rin niya.  Kahit ako tumulong, at pinatuloy kita dito sa bahay ko dahil sa kahilingan ni JK. Alam mo kasi si JK—“ napatigil si Tita sa pagsasalita at parang nag-isip kung dapat ba niyang ituloy ang sasabihin niya.

“Si JK.. mahal na mahal ka nun.. bilang kapatid.. Alam mo naman yun siguro diba? Siguro.. masyadong late na. Pero gusto man lang niya ipadama yun sayo. Mahigit 3 taon na rin kayong magkakilala at bilang magkapatid—Ayy! Sige na. Sige na. Si JK na lang ang tanungin mo sa iba..” narinig ko pang may binulong si Tiya. Pero hindi ako sigurado. ‘..pilyong batang yun. Pinagsisinungalin pa ako..’

May hindi talaga ako maintindihan sa mga nangyayari. At gusto kong malaman kung ano ba talaga ang katotohanan..

‘Ibang klase talaga yang bestfriend mo no. Balat kabayo. Sinasabi niya na magbestfriend kayo pero kung traydurin ka wagas. Ibang klase!’

Nakikita ko sa malayo sila JK at Pricilla, magkatabi sila may bench at masaya silang nag-uusap. Simula ng aminin sakin ni Pricilla na sila na, hindi na kami nag-usap. Hindi ko siya iniiwasan. Pero mukhang ayaw din naman niyang lumapit.

‘Seryoso ka ba talaga dyan?’ may narinig akong boses. Nandito kasi ako sa likod ng gym. Nagbabalik ng mga bolang ginamit ng seksyon namin. Sumilip ako sa mga naglalaro. At naalala kong seksyon nga pala nila JK ang may pe ngayon.

‘Oy Kennley, masamang magsinungalin! Kung hindi mo naman talaga gusto yung tao wag kang makipagrelasyon—“

“Loko!” binato ni JK ng bola yung kausap niya. Napasandal ako sa pader.

Tama ba yung narinig ko sa lalaking yun? Hindi naman talaga gusto ni JK si Pricilla?

“Mang-aagaw!” bigla na lang akong tinulak ni Pricilla.

Kami lang na dalwa dito sa cr.

“a-Ano bang ginawa—“

“Magkapatid na lang kayo, Genie! Wala ka ng pag-asa kaya wa mo na siyang landiin pa!’

Hinintay ko si JK na umuwi sa may gate.

Bigla ko tuloy naalala yung mga alaalang yun nung highschool pa ako. Kahit noon pa lang naman may mga bagay na akong hindi maintindihan. Palagi akong tinitingnan ni Pricilla ng masama at tinatawag niya akong malandi. Kahit na.. alam naman namin sa isa’t isa na kahit na kailan wala akong nilapitang lalaki bukod kay Lindon at Harris. Kahit na sobrang lapit ko na kay JK noon.. hindi ko pinaglaban ang nararamdaman ko para sa kanya. Dahil naging magstep-sisters and brothers na kami. At bukod dun.. sila pa noon.

At kahit sobrang bait naman talaga ni JK sa lahat.. bakit pagdating sakin parang ilap na ilap niya. Parang galit siya na ayaw niya sakin. Kaya siguro naging mailap kami sa isa’t isa.

To:”JK

Pauwi ka na?

Tumingin tingin ako sa daan. At agad akong tumayo nung makita si JK.. na may kasamang babae.

Hindi ako lumapit. Tumigil sila. Hindi ganong kalapit. Nag-uusap. At saka ko natanto..

Ang babaeng iyon ay si Pricilla.